Niebieski garnuszek.

 A on – jak zaklęty w czasie – przywołał zapach babcinych konfitur, dźwięk drewnianej łyżki stukającej o emalię i ciepło kuchennego pieca. 

Takie znaleziska to więcej niż przedmioty. To bramy do świata, który wciąż żyje w nas – w odcieniach nostalgii, w posmakach dzieciństwa, w odbiciach dawnych luster. 

❗️Zatrzymaj się na chwilę.

Poczuj ten smutek i słodycz zarazem. Niech wspomnienia przepłyną przez Ciebie jak letni wiatr przez otwarte okno. 

Bo właśnie w takich chwilach rozumiemy: 

Że przeszłość nie odchodzi – tylko osiada delikatnie na dnie serca. 

A jakie Ty masz "garnuszki" w swojej pamięci? 

Te, które niosą za sobą całe obrazy, zapachy, uczucia? 

Co znalazłam na wsi.

 Prace porządkowe przebiegają sprawnie. Już można dostać się na posesję, większość krzaków i suchych traw zagradzających dostęp jest wycięta.

Każdy dzień pobytu na wsi celebrujemy, cieszymy się jak dzieci że mamy ten mały kawałek ziemi z dala od innych domostw, wśród zieleni i ogromu starych drzew i dzikich zwierząt.

Nawet udało się dostrzec wiosnę. Te malutkie kwiatuszki przetrwały wszystkie lata w których nikt w to miejsce nie zaglądał. Przez wiele lat nie cieszyły nikogo. Patrząc na nie widzę że to miejsce żyje, rodzi się na nowo.

W trakcie porządków przerzuciłam stertę belek, śmieci, liści i gałęzi. Jest tego wszystkiego tak dużo że brakuje pomysłu gdzie np. te spalone kłody z domu układać. Mąż wygrodził miejsce żeby można było ułożyć je w miarę w jednym miejscu.

Zdarza mi się z ziemi wydobyć też różne "skarby", np. kosa która leżała przysypana ziemią dobrych kilkanaście lat. Łezka się zakręciła na wspomnienie jak pradziadek wyklepywał kosę w czasie żniw.

Drugi skarb to niebieski kubeczek.

Chociaż po takim weekendzie wracamy bardzo zmęczeni to jesteśmy ogromnie szczęśliwi. Z każdym wyjazdem nasze siedlisko staje się coraz bardziej uporządkowane.

Podczas drogi do domu dziergam moją letnią bluzeczkę, już niedługo zobaczycie na jakim jestem etapie.

Pozdrawiam wiosennie Agnieszka