I jeszcze o Eryku

Zaczęło się w poniedziałek z samego rana,skurcze stawały się coraz mocniejsze. Odwaga której miałam sporo odeszła w siną dal. Zadzwoniłam po męża do pracy żeby było mi raźniej gdy będzie przy mnie. Skurcze nasilały się i około 13 pojechaliśmy do szpitala. Rozwarcie nie było dość duże, ale jako ze byłam po terminie zostałam przyjęta na oddział patologii ciąży. Tam zrobili mi KTG na którym nie zapisywały się żadne skurcze....Normalnie wszystko mi przeszło. Mąż pojechał do domu ja zostałam i spacerowałam po korytarzu żeby coś się zaczęło dziać. Dalej jednak nic nie postępowało.Wściekła położyłam się do łózka bo już miałam przed oczami leżenie w szpitalu ...zupełnie bezsensowne. No i po chwili SĄ przyszły jak grom z jasnego nieba. Mocne i długie -występowały co 5 min.I były naprawdę bolesne.

Zgłosiłam to pielęgniarce i zadzwoniłam do domu .
O 17 byłam na porodówce, ani się obejrzałam a Eryk był już na świecie. Śliczny, z ciemnymi długimi włoskami wrzeszczał  wniebogłosy.
Teraz już jesteśmy w domu, Eryk dużo je.
Mam nadzieje ze już niedługo wszystko wróci do normy i będę miała czas żeby zająć się robótkami.